‘Hey ja leuk, wij komen hoor!’ Een BBQ-feestje bij deze mensen is altijd gezellig. Ja, ik neem mijn eigen koelboxje mee met hapjes en een stuk folie, kan het er ook op. Een dierbare vriend wordt 70 en dat wordt gevierd. Leuk, zeker na 2 jaar Covid-rust. Gelukkig ken ik ze al zo’n 30 jaar dus ’het koelboxje’ hoeft niet te worden uitgelegd.

Hoe het vaak anders gaat
“Wat een leuke uitnodiging. Ik wil wel komen en ik neem mijn eigen hapjes mee. Als er maar koffie en thee is, dan ben ik al blij” zeg ik opgewekt.
“Nee joh, doe niet zo gek, doe gezellig mee. We hebben echt een hele goede cateraar. Zeg het gewoon en het wordt gemaakt.”
“Mag ik dan het telefoonnummer? Dan kan ik het zelf doorgeven en kijken of deze persoon er wel zin in heeft.” Ik leg mijn leven namelijk liever niet in handen van een vreemde en dan maar hopen dat het goedkomt.
“Nou, als je dat per se wilt, maar ik kan het ook doorgeven. Zeg het maar, ik heb pen en papier bij de hand.”
Je weet toch dat ik anafylactisch kan reageren op voeding. dus als ze het niet goed doen is je feestje verpest, denk ik. Maar ja, ik voel me een beetje in het nauw gedreven. Iemand geeft een leuk feestje en ja daar kom ik weer…
“Okay dan.” Een de lijst volgt: vis, pinda, eiwit, gist, histamine, tarwe enz. En er zijn ook producten die ik niet lust.

“Jeetje dat is wel veel hè?” hoor ik aan de andere kant. Dus ik zeg: “toch maar een koelboxje meenemen?”

Als het misgaat, is het niet zo gezellig meer
Dan voel ik het direct in mijn lijf; het is alsof mijn organen groter worden en eruit klappen. Ik krijg jeuk en word benauwd, mijn bloeddruk daalt en ik kan zelf niet meer reageren. Maar ik zie en hoor wel wat er gebeurt. Bij de mensen om mij heen is er totale paniek, de epi-pen moet uit mijn tas worden gehaald. Liefst eerst de andere medicatie inspuiten, maar dat moet je kunnen, daar heb je een ophaalnaald voor nodig en een inspuitnaald. De laatste keer dat ik een anafylactische shock kreeg bij de tandarts, die totaal in paniek was, stak hij met de verkeerde dikke naald in mijn been en dat was geen feest.

Terug naar als het misgaat… Mijn tas moet worden gezocht voor de epi-pen. Maar hoe moet dat ook alweer, hoor ik ze zeggen. Er moet een ambulance worden gebeld. In het ziekenhuis worden allerlei testen gedaan en de Prednison wordt ingezet. Daarna ben ik een paar weken uit balans. Maar hé! Ik heb wel gezellig meegegeten.

Altijd spanning
Telkens als ik uiteten ga of op een feestje kom, is het afwachten of het goed gaat. De spanning die dat oproept is groot, ik ben telkens op mijn hoede. Tegenwoordig ben ik assertiever en geef ik het alvast aan dat ik wel wil komen, maar of er dan geen pinda’s op tafel gezet kunnen worden. Niet dat ik er direct een shock van krijg, maar mijn lijf is wel op z’n hoede en zo is het geen feestje voor mij. Zo niet, dan is het ook helemaal prima, maar dan kom ik niet, want dan moet ik de hele tijd opletten; ik kies heel gezellig voor mezelf.

Ervaringsdeskundige en professional
In mijn praktijk kom ik wekelijks mensen tegen met darmklachten, allergieën en intoleranties. Ze zitten met vragen hoe en wat ze dan nog kunnen eten. Ik ben geen diëtiste, maar met 40 jaar ervaring met deze materie en orthomoleculaire scholing heb ik veel te bieden en kan ik snel schakelen, want ik weet dat je van het minste of geringste van slag kan raken. Ik app vaak met mijn cliënten over voeding en geef ze recepten. Want je kan wel weten waar je niet tegen kan, maar hoe implementeer je het dan in je dagelijks leven?

Ik houd van koken en van in de reformzaken en supermarkten snuffelen naar nieuwe en andere producten. In mijn vrije tijd kijk ik het liefst naar kookprogramma’s en ik ben superfan van Jaimie Oliver.

Wat voedt jou?
In augustus geef ik weer een workshop ‘Wat voedt jou?’. Dan gaan we samen op zoek hoe je bij jouw patroon van leven gezonder en anders kan eten. Ook gaan we ontdekken waardoor jij gevoed wordt; dit kunnen ook hele andere zaken zijn dan voeding. Als je hier informatie over wilt, stuur me dan een berichtje naar info@athannah.nl.

P.s. Restaurant De Wits in Rijswijk is een pindavrij restaurant. Hier heb ik sinds 30 jaar afgelopen zomer eindelijk weer satésaus kunnen eten, gemaakt van cashewnoten. De kok weet heel goed wat allergieën zijn en gaat heel zorgvuldig met je wensen om.