Het verhaal begon toen er in een ver vreemd land een glasblazer – die in een wit klein huisje in een sprookjesbos woonde – op een mooie zomerse dag een grote blauwe doorzichtige fles blies. Het was een fles met een doel, mooi geschreven briefjes met fijne verhalen zouden erin verzameld worden. Ze zette de fles vlakbij het open raam. En als de zon scheen, schitterden de zonnestralen door het glas het huis in. Het was prachtig om te zien. Ze wachtte met spanning af op de verhalen die zouden komen.

Vanzelf door de brede hals
De verhalen die werden verteld werden op witte briefjes geschreven en gevouwen tot vliegtuigjes. Zodra het vliegtuigje af was, vloog het vanzelf naar de blauwe fles, door de brede hals heen om daar bewaard te worden. Soms kon je verhalen al door het glas heen lezen. Soms was het rustig. En soms was druk, dan vlogen ze in en uit de fles om blije kinderen verhalen te vertellen.

Een afschuwelijk verdrietig verhaal
Op een dag kwam er zomaar een afschuwelijk verdrietig verhaal naar binnen, en het glas wilde het niet laten zien, het schoof het briefje in het donkerste hoekje met de tekst naar de grond, zodat niemand haar lezen kon.

Niemand mocht het lezen
Vanaf die dag zorgde de fles ervoor dat er een stop van kurk op haar hals kwam, zodat het verhaal er niet meer uit kon, want niemand mocht het lezen, anders zou iedereen van streek raken. Als er een ander verhaal naar binnen wilde, moest snel de stop eraf worden gehaald, maar nog veel erger werd het als er een verhaal uit moest. Dan moest er natuurlijk goed opgelet worden dat het verdrietige verhaal er niet stiekem tussenuit piepte.

De verhalen wilden eruit
De fles werd steeds voller en blonk en scheen niet meer zo mooi. De verhalen wilden eruit en verteld worden, maar ze durfde de stop er niet vanaf te halen. De fles werd verdrietig. De vrouw vroeg aan de fles wat er aan de hand was, maar ze kon het niet vertellen al zou ze het willen. Al die verhalen die opgesloten waren en waar moest ze beginnen? Ze durfde niet.

Tot er op een dag een magiër kwam
De vrouw liet vele genezers komen, maar dat hielp niet. Tot er op een dag een magiër kwam en zei dat zij alle verhalen wel wilde lezen en horen, één voor één, op haar tempo en dat het beter was voor de fles als ze zelf de dop eraf haalde.

Zij las en luisterde geduldig
De magiër speelde op haar dwarsfluit de zuiverste muziek en toen zweefde de dop er als vanzelf af. Zij las en luisterde geduldig naar de verhalen en heel langzaam kreeg de fles weer vertrouwen. De fles durfde haar het afschuwelijke briefje te laten lezen en ze vertelde het hele verhaal. Ze luisterde aandachtig en door te luisteren werd de fles weer zichtbaar. Ze was blij, want het glas kon weer blinken in de zon en de andere verhalen konden verteld worden en heen en weer vliegen.

Ook het meest afschuwelijke verhaal mag gehoord worden
Het meest afschuwelijke verhaal dat je wegstopt, mag misschien gewoon gehoord worden. Want wat zou het fijn zijn dat je dan gewoon weer ruimte, rust en lucht krijgt. Neem contact met mij op om jouw verhaal te vertellen.